به گزارش شهرآرانیوز؛ همهچیز ناگهانی اتفاق افتاد و زندگی پنجنفرهشان را تحتتأثیر قرار داد. اصلا تصور نمیکرد توده کوچک درون سینهاش که گاهی زیر دستش میآمد، یکباره بخواهد شادی بعد از سروسامانگرفتن پسرش را به کامشان تلخ کند. حالا که خیالش از بابت عروسی علی راحت شده است، تصمیم میگیرد مشکلش را با پزشک متخصص زنان در میان بگذارد، اما نتیجه آزمایش خبر کوتاهی است که مثل آوار روی سرش خراب میشود! باورش نمیشود عمر شادیهایشان اینقدر کوتاه باشد! پزشک میگوید که «دیر برای درمان مراجعه کردهاید و بیماریتان وخیم است».
صدای او مدام در گوشش زنگ میزند و دنیا را روی سرش خراب میکند: «سرطان سینه از نوع بدخیم.» همه آرزوهایش را بربادرفته میبیند؛ بهدنیاآمدن نوه، درآغوشگرفتن و بزرگشدنش را و.... اما او باید زنده بماند.
همین امیدها راه او را به مرکز شیمیدرمانی باز میکند. جلسات طاقتفرسا هم تمام میشود و بعد نوبت پرتودرمانی میرسد. پزشک اصرار دارد که روند درمان بدون هیچ وقفهای و پشتسرهم انجام شود، اما دستگاه پرتودرمانی خراب است و آنها باید در نوبت بمانند، آنهم با اینهمه مراجعهکننده و بیمار. فقط خودتان را بگذارید جای کسی که یکی از عزیزانش مبتلا به سرطان است و برای تشخیص درست بیماری به یک پت اسکن (نوعی تصویربرداری) نیاز دارد، اما این دستگاه خراب است.
حالا این فرض را برای بیماریهای صعبالعلاج دیگر هم در نظر بگیرید که چقدر خرابی یا نبود تجهیزات پزشکی شانس بهبودشان را کم میکند. نگرانیها از کمبود تجهیزات پزشکی بهتازگی صدای وزیر بهداشت را هم درآورده است و محمدرضا ظفرقندی دراینباره گفته است: نگرانی جدی ما این است که اگر در نیمه دوم سال، ارز ترجیحی تجهیزات پزشکی را نیز مانند دارو حذف کنند، بدون شک با کمبود تجهیزات پزشکی در بیمارستانها رو به رو میشویم.
گرچه برخی مدیران حوزه درمان زیر بار فرسوده بودن یا کمبود تجهیزات نمیروند، تعداد معترضان به این مسئله کم نیست.
فرزانه سهیلی شهروندی است که مشکل تنفسی و ریوی حاد دارد و تحت درمان است. او این طور ماجرایش را روایت میکند: پزشک برایم سی تی اسکن نوشت. حقیقتا توان پرداخت هزینه بیمارستان خصوصی را نداشتم.
از اطرافیان شنیده بودم که در بیمارستانهای دولتی میتوانم با قیمت مناسبی اسکن را انجام دهم. به یکی از این مجموعهها مراجعه کردم. بعد از کلی انتظار و معطلی بالاخره نوبتم شد. بار اول سی تی اسکن را انجام دادم، اما پزشک متخصص میگفت خطا دارد. خلاصه اینکه موضوع کشیده شد به نوبت دوم و سوم و... و نظر پزشک همان بود. مجبور شدم همان کار را در بیمارستان خصوصی انجام دهم، البته با مبلغ بیشتر.
این حرف سهیلی، ادعای برخی دیگر از بیماران هم هست که ناچارند روند درمان را در مجموعههای خصوصی انجام دهند و شاید پرسششان سؤال خیلی از ما هم باشد: اگر کمبود یا بحرانی برای تجهیزات پزشکی وجود دارد، چرا در بیمارستانهای خصوصی این مسئله کم رنگتر است؟
این روایت یک نمونه از هزاران مورد مشابه است که هر روز در گوشه وکنار شهرمان برخی بیماران را گرفتار میکند. این فرایند گستردهتر از یکی دو حوزه درمان است و تقریبا بر همه بخشهای مربوط به آن تأثیر میگذارد، حتی بر آزمایشگاه و دندان پزشکی.
این کمبودها و فرسودگی تجهیزات را درباره بیمارانی در نظر بگیرید که حیات و زندگی شان به یک دستگاه وابسته است. دکتر حمید طراوتی، مدیر تخصصی داخلی سبز درمان گستر که در حوزه خدمات دهی به بیماران کلیوی فعال است، دراین باره میگوید: وضعیت ارز سبب بالارفتن قیمت تجهیزات پزشکی شده است. افزایش قیمت موجب بالارفتن تعرفههای درمان در مجموعههای مختلف میشود و به همین دلیل ما باید مدام نگران گران شدن و کمیاب شدن تجهیزات باشیم؛ اینکه آیا در بازار وجود دارند یا نه.
مرتضی کرباسی، رئیس کمیسیون سلامت اتاق بازرگانی خراسان رضوی، هم ادعا میکند چالشهای جدی برای واحدهای تولیدی و توزیعی تجهیزات پزشکی به وجود آمده است که میتواند آینده این صنعت را به خطر بیندازد. او میگوید: ناترازی درآمدها و هزینههای مراکز درمانی و همچنین مطالبات انباشتهای که در بخش درمان و سازمانهای بیمه گر وجود دارد، همه و همه به نحوی به تولیدکننده تحمیل شده اند و میشوند.
محمد سرشار، مدیر یکی از فروشگاههای تجهیزات پزشکی در خیابان چمران، از زاویه دیگری به این ماجرا نگاه میکند و میگوید: مشکل کمبود و نبود جنس نیست، بلکه نبود نقدینگی برای خرید تجهیزات است. فقط هم دانشگاه علوم پزشکی مشهد این مشکل را ندارد، بلکه بیشتر دانشگاههای علوم پزشکی با این معضل دست وپنجه نرم میکنند.
او که عضو شورای مرکزی فناوری پژوهشکده بوعلی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی است، تأکید میکند: در بودجهای که برای خرید تجهیزات پزشکی مشهد اختصاص مییابد، هم باید تعداد اتباع مدنظر قرار بگیرد و هم جمعیت شناوری که به این شهر وارد میشود.
این درحالی است که همان بودجه اختصاص یافته را هم به موقع نمیدهند و همین حالا که من با شما صحبت میکنم، کلی مطالبه از دانشگاه علوم پزشکی مشهد داریم. او ادامه میدهد: از زمانی که تجهیزات لازم را به دانشگاه تحویل میدهیم، تا زمانی که پول به دست ما میرسد، دست کم بین دوازده تا هجده ماه زمان میبرد که بدهی دانشگاه به ما پرداخت شود؛ تازه آن هم مربوط به بدهی قبل است.
شما فکر کنید من ۵ میلیارد تومان مطالبه دارم، وقت تخصیص اعتبار ۵۰۰ تا ۶۰۰ میلیون تومان از بدهی قبل را پس میدهند تا بتوانند امور بیمارستان را بچرخانند، درحالی که حساب جدید جای آن را پر میکند و هیچ وقت هم این چرخه اصلاح نمیشود.
سرشار میگوید: اکنون در بیمارستانهای مشهد از لحاظ تجهیزات پزشکی کمبودی نیست، اما اگر این روند تا سه چهار ماه دیگر ادامه یابد و نقدینگی تخصیص پیدا نکند، ذخیره مجموعههای درمانی تمام میشود.
البته برخی فروشندگان تجهیزات پزشکی هم نظر متفاوتی دارند. یکی از فروشندگان تجهیزات پزشکی در خیابان چمران میگوید: قطعا بین قیچی که از پاکستان وارد میشود و قیمتش ۵۰۰ هزار تومان است، با یک قیچی که از آلمان وارد میشود و قیمتش میلیونی است، تفاوت وجود دارد. بیشتر تجهیزات ما وارداتی هستند، حتی نخهای جراحی داخل اتاق عمل، و فقط در کشور کار آماده سازی شان انجام میشود. تحریمها ضرر بزرگی به حوزه درمان وارد کرده است.
محمدمهدی پویافر، رئیس اتحادیه صنف فروشندگان لوازم و تجهیزات پزشکی و آزمایشگاهی و دندان پزشکی مشهد، هم همان ابتدا گوشزد میکند که متولی این اتحادیه سازمان صمت و وظیفه آن اجرای قانون نظام صنفی و کنترل آن است که شامل صدور مجوز و پروانه برای واحدهای صنفی میشود.
«بودجه اختصاصی تجهیزات پزشکی مشهد براساس جمعیت ثابت شهر تعیین میشود و در این بودجه توجهی به جمعیت شناور و زائران نشده است.» پویافر به این مسئله اشاره و بیان میکند: مشهد در حوزه پذیرش بیماران شرق کشور، مرجع حساب میشود و به برکت وجود مضجع مطهر رضوی سالانه پذیرای میلیونها زائر است، اما در اختصاص بودجه وزارت بهداشت برای استانها فقط جمعیت ثابت این استان مدنظر است و جمعیت شناور دیده نمیشود. این جمعیت شناور به نوعی ناترازی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد منجر میشود و این نبود توازن، وضعیت استان را در حوزه تجهیزات پزشکی از حالت عادی خارج میکند.
محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت: چندی پیش یکی از زنان نماینده مجلس که چندین دوره در مجلس حضور داشت، به دلیل نارسایی کلیه به بنده مراجعه کرد و لازم بود برای دیالیز ایشان پرمیکت بگذاریم، اما وسیله پرمیکت موجود نبود و او چهار ساعت در اتاق عمل معطل ماند. اگر همین اتفاق برای یک بیمار قلبی و عروقی بیفتد، بیمار را از دست میدهیم.
حسینعلی شهریاری، رئیس کمیسیون بهداشت مجلس: گردش مالی حوزه تجهیزات پزشکی زیاد است و هزاران شرکت و بیش از ۴۰ هزار دانش آموخته رشته مهندسی پزشکی در این حوزه فعال هستند. فعالان این بخش معتقدند که جایگاه این حوزه نیازمند بازنگری است و عملکرد سازمان غذا و دارو نمیتواند پاسخگوی این بخش باشد.
سلمان اسحاقی، سخنگوی کمیسیون بهداشت مجلس: حذف ارز ترجیحی از تجهیزات و ملزومات پزشکی باعث میشود تولیدکنندگان و واردکنندگان برای تأمین تجهیزات پزشکی در کشور با مشکل افزایش ۱۰برابری هزینهها مواجه شوند و با این اقدام، بیمارستانها دیگر توانایی تأمین تجهیزات و جابه جایی و از رده خارج کردن تجهیزات فرسوده پزشکی را نخواهند داشت.